İKAM Ülke Raporlarının onikincisi “İran’daki İslami Bankacılık Dışı Kurumlara (INBFI) Genel Bir Bakış” başlığıyla yayımlandı! Rapor Dr. Zahra Afshari tarafından hazırlandı.
İran’daki finansal sistem iki ana tür finansal kurumdan oluşur: İslami bankalar ve İslami banka dışı finansal aracılar (INBFI’ler). Bununla birlikte, İran’daki INBFI, diğer İslam ülkelerinde olduğu gibi, İslami finans sektörünün küçük bir bölümünü oluşturmaktadır. 1983’te çıkarılan faizsiz bankacılık kanunu, bankacılık dışı sektör de dahil olmak üzere ülkenin tüm finansal sistemi için geçerlidir. Bu makale, İran’da INBFI’nin ortaya çıkışını ve mevcut uygulamalarını ve bu ilahi hedefleri gerçekleştirmede karşılaşılan zorlukları incelemektedir. Bu amaçla, banka dışı İslami finansal aracılar genel olarak üç gruba ayrılmaktadır. Birincisi, Kredi kurumları, Tasarruf ve Konut kurumları dahil olmak üzere, hizmetleri bankalar tarafından sağlananlara benzer İslami banka dışı parasal finansal aracılar. İkinci, İslami sosyal Mikrofinans Kurumları, kalkınma ve yoksulluğu ortadan kaldırma kurumlarıdır. Zaman içinde önemli ölçüde büyüyen bu kurumlar, dezavantajlı ve muhtaç insanlara hizmet vermektedir. Bunlar arasında, en fakir insanlara bir dilenciden girişimciye dönüştürmek için finansal hizmetler sağlayan Gardul Hassan (QH), hayır kurumları, Vakıf ve Zekat dahildir. Üçüncüsü, İslami bankacılık hizmetleri sunan diğer finansal aracılar arasında İslami leasing şirketleri ve Tekafül bulunmaktadır.
Kullanılan İslami sözleşmenin türü, finans kuruluşunun faaliyet türüne bağlıdır. Örneğin, leasing şirketleri Kira sözleşmelerini veya kiralama satın almalarını kullanırken, yatırım kuruluşları sivil ortaklık veya Vekale’yi kullanır. Bu makale iki hedefe odaklanmaktadır. İlk olarak, İran’daki bireysel INBFI patolojisi tartışılmaktadır. İkincisi, İran’daki Şii hukuk sisteminin bazı açılardan Sünni Şeriat altında faaliyet gösteren ülkelerden farklı olduğu göz önüne alındığında, bu fark nerede olursa olsun işaret edilmeye çalışılmıştır. Bu çalışma, bu kurumların verimliliğinin düşük olduğunu ve toplam kapasitelerinden yararlanılmadığını göstermektedir. Son olarak, bu Madde, yoksulluğun azaltılması ve kalkınma hedeflerine ulaşmak için verimliliği ve optimal kapasiteyi artırmak için politika çıkarımları ve çözümler sunmaktadır.