Dünya, doğal kaynakları aşırı ve bilinçsiz kullanım, iklim değişikliği, kirlilik ve istilacı yabancı türlerdeki değişiklikler nedeniyle bir milyon bitki ve hayvan türünün yok olma tehlikesiyle birlikte altıncı kitlesel yok oluş olayıyla karşı karşıyadır.1970’ten bu yana memeliler, kuşlar, sürüngenler, amfibiler ve balık popülasyonları ortalama %68 oranında azaldı ve geniş ekosistem alanları bozuldu. Ve bunlardan kaynaklı olumsuz sonuçlar ile dünyamız karşı karşıya kalmıştır. Bulaşıcı hastalıkların nedeni biyoçeşitliliğin tahribatı önde gelen sebeplerinden biridir . Biyoçeşitliliği koruyan ve restore eden faaliyetlere yatırım yapmak gelecekteki kriz riskini azaltmanın yanı sıra ekonomik anlamda da bize fayda sağlayacaktır.

 Biyoçeşitliliğin korunması, bir sonraki pandemiden kaçınmak için hayati önem taşımaktadır. Biyoçeşitlilik ve bulaşıcı hastalıklar karmaşık bir şekilde birbirine bağlantılıdır. Zoonozlar -diğer hayvan türlerinden insanlara bulaşan hastalıklar-tüm bulaşıcı hastalıkların yaklaşık %60’ını ve insanlarda ortaya çıkan bulaşıcı hastalıkların %75’ini oluşturur. COVİD-19’a ek olarak, insan sağlığını etkileyecek krizlere neden olan zoonotik hastalıkların arasında ebola, kuş gribi, ani akut solunum sendromu (SARS) vs gibi örnekler bulunmaktadır.

  Biyoçeşitlilik hususlarını COVID-19 iyileşmesine entegre etmek sadece gelecekteki pandemilerden kaçınmak için değil, aynı zamanda ekonomik dayanıklılık ve insan refahı için de önemlidir. Biyoçeşitlilik, ekonomik faaliyetin ve yaşamın bağlı olduğu ekosistemin temelini oluşturur: gıda, iklimin düzenlenmesi ve kuraklık ,aşırı yağış gibi hava olaylarından korunma, birincil üretim, toprak oluşumu ve besin döngüsü örnek olarak verilebilir. İnsanın doğaya bu derece bağımlı olmasına rağmen ekonomik faaliyetlerinde biyoçeşitlilik üzerinde büyük bir olumsuz etkisi devam etmektedir. Bu da ekosistem hizmetlerinin sağlanmasını zayıflatmakta, tedarik zincirlerine, işletmelere ve yatırımcılara ve küresel ekonomiye daha fazla risk oluşturmaktadır. 2020 Küresel risk raporuna göre, uzmanlar ve araştırmacılar biyoçeşitlilik kaybını toplumun karşılaştığı en büyük beş risk arasında görüyorlar. Ayrıca, iklim değişikliği gibi toplum için diğer önemli risklerle de iç içe geçmiştir.

 Ülkelerin COVİD-19 pandemisinin olumsuz etkilerinden kurtulmak için çözüm önerileri, bugün toplum ve gelecek nesiller için önemli etkilere sahiptir. Akıllı politikalar, biyoçeşitliliği korumak ve restore etmek için gereken dönüştürücü değişiklikleri yönlendirmeye yardımcı olabilir, böylece daha uzun vadede insan sağlığı ve refahı sağlanmış olur. Kötü yorumlanmış politikalar, biyoçeşitlilik kaybının temel itici güçlerini (kara ve deniz kullanımındaki değişiklikler, iklim değişikliği, kirlilik) güçlendirecek ve böylece toplum için riskleri artıracaktır. Bazı ülkeler biyoçeşitliliği, COVID-19 teşvik paketlerine ve kurtarma planlarına entegre etmek için önlemler alıyorlar fakat yeterli değil, çok daha fazlası yapılması gerekiyor. Pek çok hükümet şu anda istihdam yaratmak ve ekonomiyi iyileştirmek için uyarıcı tedbirler ve planlar uyguluyor. Küresel olarak, bugüne kadar açıklanan teşvik önlemleri 10 trilyon dolarıdır. Hükümetlerin getirdikleri önlemlerin acil ve sosyal ekonomik ihtiyaçları etkili bir şekilde karşılarken insan sağlığını ve refahını aynı zamanda sürdürülebilir olması gerekiyor . Bunu göz önünde bulundurarak, dünyanın dört bir yanındaki hükümet ve iş insanları covid-19’dan yeşil ve kapsayıcı bir kurtulma çağrısında bulunuldu. Bununla birlikte, bu söylemin ve bugüne kadar tanıtılan yeşil teşvik önlemlerinin odak noktası, biyoçeşitlilikten çok iklim değişikliği ile sınırlıydı. Biyoçeşitlilik kaybı ve iklim değişikliği, benzer büyüklükte ve aciliyetteki sorunlardır ve temelde birbirine bağlıdır. Yeşil ve sürdürülebilir çözüm elde etmek için daha geniş çabaların bir parçası olarak birlikte ele alınmalıdır. Ülkeler, amaca uygun bir çerçeve oluşturmak için etkili ve verimli bir şekilde birlikte çalışmak zorundadırlar. Bu, belirli, ölçülebilir ve iddialı hedefler içeren etkili bir yapılandırılmış ve operasyonel çerçeveye sahip olmak anlamına gelir. Hedefler, ilerlemeyi izlemek ve politika müdahalelerinin etkinliğini artırmak için göstergelerle ilişkilendirilmelidir.

Kaynak: OECD