Günümüzde ülkelerin merkez bankaları tarafından basılıp kullanılan kâğıt paralar itibari paralardır. Bu paraların içsel/hakiki değerleri yoktur. 1972’ye kadar altın karşılığı olan kâğıt paralar ise ‘temsili para’ olarak anılırlar. Kâğıt paralar, temsili değerlerine kıyasla son derece düşük maliyetle üretilirler ve basıldıkları kâğıtların ciddiye alınır bir değeri yoktur (Wallace, 2008, s. 304). Söz gelimi 100 $’lık bir banknotun kağıt dâhil toplam basım maliyeti 12.3 centtir (Schneider, 2015). Bir ülkeye ait kâğıt paranın o ülke içinde ödemelerde kabulü kanunen zorunludur. İtibari paralar, değerini tamamen kanundan, bir diğer ifadeyle kamu otoritesiyle ekonomisinden alır. Mal paralara kıyasla, merkez bankalarının para politikaları için daha elverişlidirler. Ancak enflasyon gibi olumsuz yönleri de daha fazladır.

Metal para dönemindeki felsler ve ayrıca mağşuş paralar da aslen mal para olmakla beraber, itibari para yönüne sahiptirler. Çünkü insanların veya kamu otoritesinin bunlara atfettiği değeri taşıdıklarından maden değerleriyle piyasadaki alım güçleri arasında ciddi fark olabilmektedir. Tedavülden kalkmaları halinde ise yalnızca barındırdıkları madenin değeri kadar değerleri kalır.

 Kaynak: ulifam.asbu.edu.tr